Τρώες (1905) - Κ. Π. Καβάφης (C. P. Cavafy - Trojans)

Τρώες

Κωσταντίνος Πέτρου Καβάφης

Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·

είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι

παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε

νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.

Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας

βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—

Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη

θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,

κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,

η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·

ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·

κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε

ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,

στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.

Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.

Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.

Troyanos

Constantino Cavafis

Son los esfuerzos nuestros, de los desventurados,

son los esfuerzos nuestros como los de los troyanos.

Algo conseguimos; nos reponemos

un poco; y empezamos

a tener coraje y buenas esperanzas.

Pero siempre algo surge y nos detiene.

Aquiles en el foso enfrente a nosotros

sale y con grandes voces nos espanta.-

Son los esfuerzos nuestros como los de los troyanos.

Creemos que con decisión y audacia

cambiaremos la animosidad de la suerte,

y nos quedamos afuera para combatir.

Mas cuando sobreviene la gran crisis,

nuestra audacia y decisión desaparecen;

se turba nuestra alma, paralízase;

y en torno de los muros corremos

buscando salvarnos con la fuga.

Empero nuestra caída es cierta. Arriba,

sobre las murallas, comenzó ya el lamento.

Lloran sentimientos y recuerdos de nuestros días.

Amargamente por nosotros Príamo y Hécuba lloran.

Traducción de Biblioteca Digital Ciudad Seva