Canción inspirada en el poema de Seferis Helena.
Ελένη
Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας
ονόματα πρωτάκουστα.
Καινούργιους τόπους,
καινούργιες τρέλες των ανθρώπων
ή των θεών.
Η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιαν άλλη Σαλαμίνα,
μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι.
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας,
στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη,
μιας πεταλούδας τίναγμα, το πούπουλο ενός κύκνου,
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
Μητσιάς Μανώλης Φέρτης Γιάννης
Traducción
Viví mi vida oyendonombres por primera vez escuchados.
nuevos lugares, nuevas locuras de los humanos
o de los dioses.
Mi destino que ondea
entre el último golpe de espada de un Áyax
y una nueva Salamina
me trajo aquí a esta playa.
Gran dolor había caído sobre Grecia.
Tantos cuerpos arrojados a las fauces del mar
a las fauces de la tierra. Tantas almas
entregadas a las piedras de molino, como trigo.
Y los ríos se henchían de lodo y sangre
por una onda de lino, por una nube
por el aleteo de una mariposa, por un plumón de cisne,
por una túnica vacía, por una Helena.
No hay comentarios:
Publicar un comentario