Πηνελόπη

 

Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις
είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις
κι εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη
άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι

Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει
καράβι γίνε να γινώ εγώ λιμάνι
να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει
και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει

Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις
αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις
πως ήσουν πάντα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος
εσύ η ασπίδα μου το τόξο και το βέλος

Κι όλους τους ξέμπαρκους θα τρώει το σαράκι
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη

Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις
είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις

 

Traducción:

 Me dices que te cansaste y que no quieres esperar

Veinte años el mismo vestido tejiendo

Y yo que di vueltas por todo el mundo sin mapa

Escucha qué aprendí atado al mástil

 

A todos los que desembarcan los come la desazón

Y cuantos viajaron, envidian Ítaca

 

A ti siempre volveré y si no te basta

Vuélvete barco y yo me volveré puerto

Para ver, ojos míos, al final quién aguantará

Y quién jugará mejor su papel.

 

A todos los que desembarcan los come la desazón

Y cuantos viajaron, envidian Ítaca

Y cuantas cosas no sucedieron, no corras para llegar a tiempo

Puesto que nunca pudiste entender

Cómo eras siempre desde el principio al fin

Tú mi escudo, arco y flecha.

 

A todos los que desembarcan los come la desazón

Y cuantos viajaron, envidian Ítaca

 

Me dices que te cansaste y que no quieres esperar

Veinte años el mismo vestido tejiendo